Een prachtige uitdrukking om aan te geven hoe ik me innerlijk verdeeld kan voelen omdat er input uit twee totaal verschillende bronnen komt. Kijkend in mijn agenda zie ik op woensdag aanstaande de wandeling staan tijdens volle maan. Buienradar even checken, het is droog, maar wel bewolkt. Verder is mijn agenda erg vol. Hier gebeurt het: laat ik het doorgaan…?….ik ga hinken op twee benen………alsof er iemand aan de handrem trekt…..
Beslissen
Nu moet ik beslissen: zeg ik de wandeling af (en maak ruimte in mijn agenda) waarbij ik als reden aanvoer dat het weer niet goed is, of vertrouw ik erop dat de maan zich in alle schoonheid vanachter een wolk zal tooien zoals een bruid achter haar sluier?
Ik ben analytisch ingesteld, vertrouw op mijn mind en regel alles het liefst tot in de puntjes. Half schertsend half serieus roep ik altijd dat we ‘mooiweergarantie ‘ hebben. Mijn mind vind dat niks, het klopt niet want hij heeft er geen controle over. Toch is er informatie in mijn systeem wat aanmoedigt om het te vertrouwen, ik wil dat ook wel maar ik weet het niet zéker.
De maan…
De maan heeft, naar men zegt, met reflectie te maken, gevoelens komen meer op, er worden meer baby’s geboren tijdens volle maan. Mijn mind zegt, ja kan wel, maar dat is ook een beetje toeval, moeten we dat serieus nemen? Toch ben ik ook nieuwsgierig geworden, ik ben gaan onderzoeken wat er gebeurt als je in de volle maan gaat kijken in de natuur. Het verraste me: de natuur biedt je een visuele indrukwekkende ervaring. Ik was even helemaal de tijd vergeten, geen agenda meer, alleen maar schoonheid en stilte.
De maan is nu bijna vol aan de hemel, zou het daardoor komen?